Endocrinology Diabetes Metabolism

 

Η Ενδοκρινολογία είναι κλάδος ειδίκευσης της Παθολογίας. Το Ενδοκρινικό Σύστημα ασκώντας ρυθμιστικό ρόλο σχεδόν σε όλον τον ανθρώπινο οργανισμό, επιτάσσει τις γνώσεις και τον συντονισμό μιας θεραπείας μαζί με άλλες ειδικότητες της Ιατρικής.

Curriculum
Vitae

H Eνδοκρινολόγος Δριμάλα Παναγιώτα του Ανδρέα γεννήθηκε & μεγάλωσε στην Αθήνα. Το 1990 εισήχθη με Πανελλαδικές Εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε με βαθμό πτυχίου “Λίαν Καλώς”.

Στα πλαίσια της ειδίκευσής της στην Ενδοκρινολογία ασκήθηκε επί διετία στην Παθολογία και ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της στη μεγαλύτερη, αυτόνομη Ενδοκρινολογική Κλινική της χώρας στο νοσοκομείο “ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ”.

Εξειδίκευση

Καθώς ο “Ευαγγελισμός” αποτελεί και Διαβητολογικό Κέντρο, απέκτησε μεγάλη ευχέρεια στο χειρισμό ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη.

Επιπλέον, εξειδικεύτηκε στο Σακχαρώδη Διαβήτη Κύησης και στα νοσήματα του θυρεοειδούς κατά την κύηση στα νοσοκομεία “ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ” και “ΕΛΕΝΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ”.

Μετεκπαίδευση

Στα πλαίσια της συνεχούς επιμόρφωσης, έχει παρακολουθήσει τα μετεκπαιδευτικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κύριο αντικείμενο των μετεκπαιδεύσεων είναι: η Ανθρώπινη Αναπαραγωγή, η Παιδική Παχυσαρκία καθώς και η εξιδείδκευση στο Υπερηχογράφημα Θυρεοειδούς.

Σπουδές – Σταδιοδρομία

2010 - Tώρα

Ιδιωτικό Ιατρείο & Επιστημονικός συνεργάτης του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών (Κλινική Περιστερίου)

2006 - 2010

Ειδικότητα Ενδοκρινολογίας Νοσοκομείο Ευαγγελισμός

1996 - 1998

Ειδικότητα Παθολογίας

1990 - 1996

Ιατρική Σχολή Αθηνών

Η Ενδοκρινολογία ως επί το πλείστον ασχολείται με τρία βασικά επίπεδα της κυτταρικής λειτουργίας έχοντας στόχο να παρατηρεί και να επεμβαίνει διορθωτικά στις τυχόν δυσλειτουργίες που εμφανίζονται.

Kύτταρο &
Θρέψη

Η ποιότητα της τροφής του κυττάρου.

Kύτταρο &
Μεταβολισμός

Οι βιοχημικές λειτουργίες του κυττάρου.

Κύτταρο &
Ορμόνες

Η συνεργασία του με το ενδοκρινικό σύστημα.

Disorders of
Metabolism

H Παχυσαρκία, o Σακχαρώδης Διαβήτης, το Μεταβολικό Σύνδρομο και οι παθήσεις θυρεοειδούς οφείλονται κατά κανόνα σε ορμονικές διαταραχές, που απαιτούν εξ’αρχής την κλινική εκτίμηση, την εργαστηριακή επιβεβαίωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση από τον ειδικό Ενδοκρινολόγο.

“Στις επαφές μας με τους ασθενείς διαθέτουμε επαρκή και ποιοτικό χρόνο ώστε να έχουμε την δυνατότητα να αναπτύξουμε μαζί τους μια ουσιαστική και ανθρώπινη σχέση”

Για αυτόν τον λόγο, παράλληλα με την απαιτούμενη λήψη του ιατρικού ιστορικού των ασθενών, γίνεται η προσπάθεια να γνωρίσουμε σε βάθος τον Άνθρωπο πίσω από τα όποια ιατρικά προβλήματα τον απασχολούν. Γνωρίζοντας εξ αρχής πως η Υγεία του Ανθρώπου επηρεάζεται άμεσα από την ψυχολογική, οικονομική και κοινωνική του κατάσταση.

Possibility of Telemedicine 

Possibility of Telemedicine 

Possibility of Telemedicine 

Με την απαραίτητη προσήλωση στις αρχές του ιατρικού λειτουργήματος οι παρακάτω αναφορές μας, για όργανα και παθήσεις, γίνονται για να αναδείξουμε τα πεδία γνώσης και εμπειρίας διαχείρισης. Η ιατρός παρέχει εξατομικευμένη προσέγγιση σύμφωνα με τις συνήθειες, την ηλικία και τον τρόπο ζωής του ασθενούς.

Yποθάλαμος

Πρόκειται για περιοχή του εγκεφάλου, η οποία συνδέει το Νευρικό με το Ενδοκρινικό Σύστημα. Τα νευρικά κύτταρα του υποθαλάμου παράγουν χημικές ουσίες που ελέγχουν την απελευθέρωση ορμονών από την υπόφυση (ενδοκρινής αδένας του εγκεφάλου). Ο υποθάλαμος συλλέγει πληροφορίες από το περιβάλλον και από τον ανθρώπινο οργανισμό (πχ θερμοκρασία του περιβάλλοντος, φως, συναισθήματα κ.α.) και διεγείρει την υπόφυση, που με τη σειρά της παράγει ορμόνες που επηρεάζουν τους άλλους ενδοκρινείς αδένες και μέσω αυτών σχεδόν όλα τα κύτταρα του ανθρωπίνου σώματος. Συνεπώς, παθολογικές καταστάσεις στην περιοχή του υποθαλάμου (πχ καλοήθεις ή κακοήθεις όγκοι, ακτινοθεραπεία, εγκεφαλικές κακώσεις) επηρεάζουν άμεσα τη λειτουργία της υπόφυσης και εκδηλώνονται συνήθως συμπτώματα από την ανεπάρκεια των ορμονών (πχ υπογοναδισμός).

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην περιοχή του υποθαλάμου βρίσκονται τα «κέντρα ρύθμισης της ενεργειακής ισορροπίας» του οργανισμού δηλαδή του ποσού της τροφής που προσλαμβάνεται (κέντρο πείνας / κέντρο κορεσμού) . Ως εκ τούτου, δυσλειτουργία του υποθαλάμου (λειτουργική ή λόγω όγκων στην περιοχή) μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα αύξηση του σωματικού βάρους.

Υπόφυση

Η υπόφυση είναι ενδοκρινής αδένας που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου και παρά το μικρό της μέγεθος (σχεδόν όσο ένα μπιζέλι) αποτελεί τον «ενορχηστρωτή» του ενδοκρινικού συστήματος. Όλες σχεδόν οι ορμόνες που εκκρίνει η υπόφυση ελέγχονται με ορμονικά ή νευρικά σήματα από τον υποθάλαμο. Μέσω των υποφυσιακών ορμονών (ACTH, LH, FSH, PRL, TSH, GH, αντιδιουρητική, ωκυτοκίνη) ρυθμίζεται η λειτουργία των περισσότερων ενδοκρινών αδένων (θυρεοειδής, επινεφρίδια, ωοθήκες, όρχεις) και μέσω αυτών η ανάπτυξη του ανθρώπου, ο μεταβολισμός των κυττάρων, η παρουσία των δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου, ο εμμηνορυσιακός κύκλος στις γυναίκες, η ωορρηξία, η διαδικασία του τοκετού, η γονιμότητα και στα δύο φύλα, η δυνατότητα του οργανισμού να ανταπεξέρχεται στο στρες (φυσικό ή ψυχολογικό), τα υγρά του σώματος και η αρτηριακή πίεση.

Οι πιο συχνές παθήσεις της υπόφυσης είναι τα αδενώματα, που μπορεί να παράγουν ορμόνες (μεγαλακρία, νόσος Cushing, προλακτίνωμα κα) ή να είναι μη ορμονοπαραγωγά. Στην τελευταία περίπτωση και αν το μέγεθος του αδενώματος είναι αρκετά μεγάλο προκύπτει κλινική εικόνα από ανεπάρκεια των ορμονών της υπόφυσης (υπογοναδισμός, ανεπάρκεια κορτιζόλης, υποθυρεοειδισμός κα) και σε πιο σοβαρές περιπτώσεις κεφαλαλγία και διαταραχές της όρασης (διπλωπία).

Θυρεοειδής

Ο θυρεοειδής είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αδένες του Ενδοκρινικού Συστήματος. Βρίσκεται στη βάση του τραχήλου και αποτελείται από δύο λοβούς, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με τον ισθμό. Παράγει τις ορμόνες θυροξίνη (Τ4) και τριιωδοθυρονίνη (Τ3), οι οποίες ελέγχουν τον μεταβολισμό των κυττάρων στο ανθρώπινο σώμα, δηλαδή το ρυθμό με τον οποίο τα κύτταρα χρησιμοποιούν την τροφή για να παράγουν ενέργεια. Η παρουσία των θυρεοειδικών ορμονών είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη του εγκεφάλου και του σκελετού σε παιδιά και εφήβους. Επιπλέον, ο θυρεοειδής παράγει την ορμόνη καλσιτονίνη, που συμμετέχει στο μεταβολισμό του ασβεστίου μαζί με την παραθορμόνη.

Όταν ο αδένας υπολειτουργεί (υποθυρεοειδισμός) επιβραδύνεται σημαντικά ο μεταβολισμός (με αποτέλεσμα την αύξηση του σωματικού βάρους), διαταράσσεται η έμμηνος ρύση στις γυναίκες, προκαλείται αίσθημα κόπωσης, υπνηλία και ενίοτε κατάθλιψη. Όταν ο αδένας υπερλειτουργεί (υπερθυρεοειδισμός) εκδηλώνεται ευερεθιστότητα, αϋπνία, απώλεια βάρους, ταχυκαρδία ή αρρυθμία και ενίοτε, εξόφθαλμος. Ιδιαίτερα συχνή – κυρίως στις γυναίκες- είναι η χρόνια αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα Hashimoto, που προδιαθέτει στη θυρεοειδίτιδα που εμφανίζεται μετά τον τοκετό (λοχείας). Η διόγκωση του θυρεοειδή (βρογχοκήλη)- όπως και οι περισσότερες θυρεοειδοπάθειες είναι επίσης συχνότερη στις γυναίκες – και επιδεινώνεται σε περιόδους σημαντικών ορμονικών αλλαγών όπως η εφηβεία, η εγκυμοσύνη, η εμμηνόπαυση. Τέλος, ο θυρεοειδής μπορεί να εμφανίζει όζους, που στην πλειονότητά τους είναι ασυμπτωματικοί και καλοήθεις ωστόσο, σε ένα ποσοστό μικρότερο από 10% μπορεί να υποκρύπτεται κακοήθεια. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εξαρτάται από διάφορους προδιαθεσικούς παράγοντες, αποτελεί τον συχνότερο καρκίνο των ενδοκρινών αδένων αλλά, αν διαγνωστεί έγκαιρα και αντιμετωπιστεί με τον κατάλληλο τρόπο, έχει εξαιρετική πρόγνωση.

Παραθυρεοειδής

Οι παραθυρεοειδείς είναι 4 (συνήθως) μικροί αδένες που βρίσκονται στην οπίσθια επιφάνεια του θυρεοειδούς και παράγουν την παραθορμόνη, η οποία σε συνεργασία με την καλσιτονίνη που παράγει ο θυρεοειδής και τη βιταμίνη D είναι υπεύθυνες για τον μεταβολισμό του ασβεστίου. Πιο συγκεκριμένα, διαχειρίζονται το ασβέστιο που απορροφάται από το έντερο, αυτό που αποθηκεύεται στα οστά και αυτό που αποβάλλεται από τους νεφρούς με στόχο τη σταθερή συγκέντρωση του ασβεστίου στο αίμα και την καλή υγεία των οστών.

Σε περιπτώσεις υπερλειτουργίας των παραθυρεοειδών (υπερπαραθυρεοειδισμός), που μπορεί να οφείλεται σε υπερπλασία, αδένωμα ή καρκίνωμα, αυξάνονται τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα. Η ήπια υπερασβεστιαιμία είναι ασυμπτωματική ή μπορεί να εκδηλώνεται μόνο με οστεοπόρωση. Σε υψηλότερες τιμές ασβεστίου μπορεί να εμφανιστούν τα ακόλουθα συμπτώματα: ανορεξία, ναυτία, δυσκοιλιότητα, πολυουρία, νεφρολιθίαση, κόπωση, μυαλγίες, υπέρταση, αρρυθμία, λήθαργος κα.

Η υπολειτουργία των παραθυρεοειδών συνήθως είναι αποτέλεσμα χειρουργικής επέμβασης στην περιοχή του τραχήλου (αφαίρεση θυρεοειδούς) και σπανιότερα μπορεί να οφείλεται σε άλλα αίτια πχ αυτοάνοσα. Πρόκειται για σοβαρή κατάσταση με συμπτώματα παραισθησίες, μυϊκές κράμπες, σπασμούς, αρρυθμίες, ενώ σε χρόνια ήπια υπασβεστιαιμία εμφανίζονται εναποθέσεις ασβεστίου στον εγκέφαλο, καταρράκτης, ξηρότητα δέρματος και μαλλιών, ευθραυστότητα νυχιών.

Επινεφρίδια

Τα επινεφρίδια είναι δύο αδένες με βάρος έκαστος περίπου 4γρ, που εντοπίζονται ανά ένα στον άνω πόλο του κάθε νεφρού. Αποτελούνται από 2 τμήματα (μοίρες):

  • Την εξωτερική ή φλοιώδη μοίρα που παράγει τα κορτικοστεροειδή (κορτιζόλη) και τα ανδρογόνα. Πρόκειται για ορμόνες που είναι υπεύθυνες για την απάντηση του οργανισμού στο στρες, την ισορροπία ύδατος και άλατος, την αρτηριακή πίεση, τον μεταβολισμό, το ανοσοποιητικό σύστημα, τη σεξουαλική ανάπτυξη και λειτουργία
  • Την εσωτερική ή μυελώδη μοίρα που παράγει τις κατεχολαμίνες (αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη κα) που εκκρίνονται κατά τη διάρκεια του στρες και ρυθμίζουν την αρτηριακή πίεση και την καρδιακή συχνότητα.Η υπερλειτουργία των επινεφριδίων (λόγω αδενώματος, καρκίνου ή πάθησης στην υπόφυση) μπορεί να εκδηλωθεί με σακχαρώδη διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση, οστεοπόρωση, δασυτριχισμό, μυϊκή αδυναμία, αρρυθμίες κα (ανάλογα με τις ορμόνες που υπερεκκρίνονται).
    Η υπολειτουργία των επινεφριδίων (λόγω αυτοάνοσης καταστροφής των επινεφριδίων, πάθησης στην υπόφυση, ενζυμικών διαταραχών, μεταστάσεων, προηγηθείσας λήψης κορτιζόνης για μεγάλο χρονικό διάστημα κ.α) αποτελεί σοβαρή και επείγουσα κατάσταση με συμπτώματα: απώλεια βάρους, κόπωση, ναυτία, ανορεξία, υπογλυκαιμία, ενίοτε μελάγχρωση του δέρματος, σοβαρή υπόταση, αρρυθμίες και εάν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα οδηγεί στο θάνατο.

Πάγκρεας

Το πάγκρεας αποτελεί όργανο του πεπτικού συστήματος (εξωκρινής μοίρα) εκκρίνοντας στο έντερο ουσίες για την πέψη των τροφών και του ενδοκρινικού συστήματος (ενδοκρινής μοίρα) εκκρίνοντας στο αίμα τις ορμόνες ινσουλίνη και γλυκαγόνη. Αυτές και σε συνεργασία και με άλλες ορμόνες (επινεφριδίων, θυρεοειδούς, υπόφυσης κ.α.) ρυθμίζουν τον μεταβολισμό της τροφής (υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών ) και χειρίζονται την αποθήκευση και την κατανάλωση ενέργειας του σώματος. Συμμετέχουν στη διατήρηση σταθερών επιπέδων σακχάρου στο αίμα ώστε να εξασφαλίζεται πάντοτε η παροχή ενέργειας σε εγκέφαλο, οφθαλμούς και γονάδες και επιπλέον, η ινσουλίνη συνεργάζεται με την αυξητική ορμόνη για την ανάπτυξη του σώματος στα παιδιά.

Τα σημαντικότερα νοσήματα διαταραχής του μεταβολισμού είναι ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) και η παχυσαρκία. Ο ΣΔ (αύξηση σακχάρου αίματος) διακρίνεται σε τύπου 1, που οφείλεται σε ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης, είναι αυτοάνοσης αιτιολογίας και εκδηλώνεται σε νεαρές ηλικίες και σε τύπου 2, που οφείλεται σε μη αποτελεσματική δράση της ινσουλίνης (ινσουλινοαντίσταση) και συνήθως συνυπάρχει με παχυσαρκία. Ο ΣΔ είναι μια χρόνια μεταβολική νόσος με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβαμάτων (έμφραγμα, εγκεφαλικό) αλλά και άλλων επιπλοκών (νεφρική ανεπάρκεια, οφθαλμοπάθεια, νευροπάθεια), που μειώνουν το προσδόκιμο επιβίωσης και στα δύο φύλα.

Άλλες μορφές ΣΔ είναι ο διαβήτης κατά την κύηση, ο ΣΔ τύπου LADA (αυτοάνοσης αιτιολογίας) και ο ΣΔ ΜODY (διαταραχή γονιδίων).
Σπανιότερα, εμφανίζεται υπερλειτουργία του παγκρέατος με συχνότερο το ινσουλίνωμα, την υπερβολική και αυτόνομη έκκριση ινσουλίνης δηλαδή, που εκδηλώνεται με σοβαρή υπογλυκαιμία, κώμα και αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα έχει θανατηφόρα έκβαση.

Ωοθήκες

Οι ωοθήκες είναι δύο αδένες που βρίσκονται στις γυναίκες και οι κύριές τους λειτουργίες είναι η παραγωγή ωαρίων και των ορμονών του θήλεος (οιστρογόνα και προγεστερόνη). Κατά τη διάρκεια της εφηβείας, και υπό την επίδραση των ορμονών, επέρχεται η ανάπτυξη των μαστών, των έσω και έξω γεννητικών οργάνων, η διαμόρφωση του γυναικείου σώματος, η καθ’ ύψος ανάπτυξη και η έμμηνος ρύση. Επιπλέον, οι ορμόνες αυτές παίζουν καθοριστικό ρόλο στην κύηση και τη γαλουχία. Η παραγωγή και η έκκριση των ωοθηκικών ορμονών ελέγχεται από τον υποθάλαμο και την υπόφυση. Δυσλειτουργία των αδένων που εμπλέκονται στην αναπαραγωγή (υποθάλαμος- υπόφυση- ωοθήκες) συνήθως οδηγεί σε ανεπάρκεια οιστρογόνων και προγεστερόνης, που ανάλογα με την ηλικία στην οποία βρίσκεται το θήλυ άτομο, εκδηλώνεται με: ατελή ανάπτυξη των γεννητικών οργάνων, διαταραχές της ήβης, διαταραχές της εμμήνου ρύσεως ή αμηνόρροια, μείωση της libido, υπογονιμότητα, οστεοπόρωση. Παθολογικές καταστάσεις που προκαλούν υπερέκκριση οιστρογόνων (θηλεοποιητικοί όγκοι) συνήθως εκδηλώνονται με αιμορραγία από τη μήτρα ακόμα και σε γυναίκες που βρίσκονται σε εμμηνόπαυση.

Όρχεις

Οι όρχεις είναι δύο αδένες που βρίσκονται στο όσχεο στους άνδρες και οι κύριες λειτουργίες τους είναι η παραγωγή σπερματοζωαρίων για την αναπαραγωγή και των ορμονών του άρρενος (ανδρογόνα, με κυριότερο την τεστοστερόνη). Κατά τη διάρκεια της εφηβείας, και υπό την επίδραση της τεστοστερόνης, επέρχεται η ανάπτυξη των γεννητικών οργάνων, των δευτερευόντων χαρακτηριστικών του φύλου (τρίχωση, μυϊκό σύστημα, φωνή άρρενος) και της καθ’ ύψος ανάπτυξης του ατόμου. Η παραγωγή και η έκκριση της τεστοστερόνης ελέγχεται από τον υποθάλαμο και την υπόφυση. Δυσλειτουργία των αδένων που εμπλέκονται στην αναπαραγωγή (υποθάλαμος- υπόφυση- όρχεις) συνήθως οδηγεί σε ανεπάρκεια τεστοστερόνης η οποία, ανάλογα με την ηλικία στην οποία βρίσκεται το άρρεν άτομο, εκδηλώνεται με: διαταραχές του φύλου, καθυστέρηση ή απουσία ήβης, μείωση της libido, στυτική δυσλειτουργία, υπογονιμότητα, οστεοπόρωση. Παθολογικές καταστάσεις που προκαλούν υπερέκκριση τεστοστερόνης (πχ καλοήθεις ή κακοήθεις όγκοι όρχεων, επινεφριδίων, εγκεφάλου) συνήθως εκδηλώνονται με πρώιμη ήβη ή/ και γυναικομαστία.

Επίφυση

Η επίφυση βρίσκεται στο κέντρο του εγκεφάλου και εκκρίνει μια νευροορμόνη, τη μελατονίνη, που ρυθμίζει τον ύπνο ανάλογα με τα επίπεδα φωτός στο περιβάλλον. Το φως αναστέλλει την έκκριση της μελατονίνης ενώ, το σκοτάδι την διεγείρει. Και αποτελεί το κέντρο ρύθμισης του βιολογικού ρυθμού στον οργανισμό.

Ανάλογα με την ποσότητα του φωτός που υπάρχει στο περιβάλλον, τα ερεθίσματα που προσλαμβάνονται από τους οφθαλμούς (αμφιβληστροειδής) μεταφέρονται στα φωτοευαίσθητα κύτταρα της επίφυσης όπου ρυθμίζεται η έκκριση της ορμόνης μελατονίνη (από την σεροτονίνη). Το σκοτάδι διεγείρει την έκκριση της μελατονίνης ενώ το φως την καταστέλλει. Ανάλογα με την έκκριση σεροτονίνης ή μελατονίνης και της ποσότητάς τους οι υπόλοιποι ενδοκρινείς αδένες λαμβάνουν χημικά σήματα που αφορούν στη λειτουργία
τους και ρυθμίζεται ο βιολογικός ρυθμός του οργανισμού. Η μελατονίνη δημιουργεί το αίσθημα της νύστας γι’ αυτό χρησιμοποιείται και ως φάρμακο κατά της αϋπνίας.

Όγκοι στην περιοχή της επίφυσης – συνήθως καλοήθεις – ασκούν πίεση στους παρακείμενους ιστούς και μπορεί να εκδηλωθούν με κεφαλαλγία, κόπωση, διαταραχές της όρασης ή της κινητικότητας των οφθαλμών.

How to Work
The Correct
& Verified
Diagnosis

Για εμάς σωστή θεραπεία, είτε εντός του Ιατρείου μας είτε μέσω Τηλειατρικής, είναι εκείνη που προκύπτει από την διαδικασία μιας σωστής και επαληθευμένης διάγνωσης, από εκεί ξεκινάμε και πάνω σε αυτή στηρίζεται η στρατηγική & κατ’ επέκταση όλος ο θεραπευτικός σχεδιασμός. Μόνο τότε οι γνώσεις και οι τεχνικές διαχείρισης γίνονται σύμμαχοί μας για το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα!

Aποσπάσματα Διαλέξεων

"Η Παχυσαρκία είναι νόσος και μαζί με τον Σακχαρώδη Διαβήτη αποτελούν τις 2 κυριότερες διαταραχές του μεταβολισμού"

Π. ΔριμάλαΗμερίδα Παχυσαρκίας

"Σε εμάς τις γυναίκες, οι ορμόνες διαφοροποιούνται συνεχώς σε σχέση με την ηλικία μας. Από την Εφηβεία στην Εγκυμοσύνη και από την Εμμηνόπαυση έως την Τρίτη ηλικία"

Π. ΔριμάλαΗμερίδα Γυναικολογικής Ενδοκρινολογίας

Above all,
the human
relationship

Μαζί καλούμαστε να συνεργαστούμε για να επιλυθεί το όποιο πρόβλημα σας απασχολεί. Μέσα από αυτήν την κοινή μας πορεία θα χτίσουμε μια βαθιά ανθρώπινη σχέση που στηρίζεται αποκλειστικά στην αλήθεια, τον σεβασμό και την αμοιβαία εμπιστοσύνη.